🏉 Art 109 Ust 1 Ustawy O Vat

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwolnienie z podatku VAT przysługuje podatnikom, u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 200 000 zł. Jeżeli natomiast podatnik rozpoczął wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT w trakcie roku podatkowego i przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł to on również może skorzystać z tego zwolnienia. Podkreślić należy, że ze zwolnienia podmiotowego z VAT nie mogą korzystać podmioty dokonujące sprzedaży wyrobów i usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, tj. dokonujący dostaw terenów budowlanych, nowych środków transportu, a także świadczący usługi prawnicze, jubilerskie. W celu określenia momentu przekroczenia limitu obrotów podatnik zobowiązany jest do prowadzenia uproszczonej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Mianowicie podatnik zwolniony z VAT jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym. Jeżeli z ewidencji tej wynika, że limit obrotów został przekroczony w danym dniu, to opodatkowaniu podlega cała kwota uzyskana w wyniku tej sprzedaży. Należy pamiętać, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia zobowiązany jest do dokonania, rejestracji dla potrzeb podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym. Jak stanowi art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik, który stracił prawo do zwolnienia z VAT, zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, a w przypadku, gdy jest zarejestrowany jako podatnik zwolniony z VAT – musi dokonać aktualizacji tego zgłoszenia. Zgłoszenie rejestracyjne lub jego aktualizacja powinno być złożone przed dniem, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia z VAT. Przykład Pani Anna prowadzi działalność gospodarczą od 2020 roku. Do tej pory korzystała z tzw. zwolnienia podmiotowego z VAT, które przysługiwało jej z uwagi na to, że nie osiągała wartości sprzedaży, której przekroczenie obligowałoby ją do zarejestrowania się jako podatnik VAT. Do października 2021 roku uzyskała sprzedaż na poziomie 179 500 zł. 15 listopada 2021 roku dokonała sprzedaży na kwotę 50 000 zł. Czy transakcja z 15 listopada 2021 r. podlega opodatkowaniu w całości czy proporcjonalnie, tj, 20 500 zł nie podlega opodatkowaniu, a 29 500 zł tak? Odpowiedź: Opodatkowaniu będzie podlegała wartość całej transakcji z dnia 15 listopada. Dodatkowo przedsiębiorca przed wykonaniem tej usługi powinien zarejestrować się jako podatnik VAT. POWIĄZANE WPISY:

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest Opublikowano: 3 czerwca 2020 Tagi: art. 28 ustawy o VAT, rozliczanie vatMiejsce świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oznacza miejsce opodatkowania danej czynności. Miejsce świadczenie uregulowane jest aż w kilkunastu artykułach ustawy o VAT ( i jest zagadnieniem szczególnie złożonym, a przy tym bardzo ważnym z punktu widzenia prawidłowości rozliczeń VAT. Przepisy w zakresie określenia miejsca świadczenia usług decydują, które z nich i na jakich warunkach są opodatkowane w Polsce, a które w innym świadczenia usług – zasady ogólneNie w każdym przypadku faktyczne miejsce wykonania danej czynności jest miejscem jej świadczenia. Ogólną zasadę miejsca świadczenia usług reguluje art. 28b ustawy o VAT. Zgodnie z nim miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika: – jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę; gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba – miejscem świadczenie jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej; – gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejscem świadczenia jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce 28b ustawy dotyczy usług świadczonych dla podatników. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zgodnie z art. 28c ustawy, jest co do zasady miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności o VAT wyróżnia także katalog usług, dla których miejsce świadczenia ustala się w sposób szczególny, a więc inny niż w art. 28b ustawy o zasady miejsca świadczenia usług Usługi pośrednictwa – to miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja ( art. 28d ustawy). Usługi wykonywane przez pośredników na rzecz podatników, opodatkowane są według zasady ogólnej, zgodnie z art. 28b ustawy, czyli w miejscu siedziby związanych z nieruchomościami – to miejsce położenia nieruchomości ( art. 28e), przy czym regulacje te dotyczą zarówno usług świadczonych dla podatników, jak i ostatecznych konsumentów (podmiotów niebędących podatnikami).PrzykładSpółka wykonała remont magazynu na terytorium kraju dla słowackiego podatnika. Usługa remontowa związana jest z nieruchomością, dlatego miejsce jej świadczenia (opodatkowania) znajduje się w miejscu położenia nieruchomości, czyli w Polsce (art. 28e ustawy o VAT).Usługa transportu towarów wykonywana na rzecz podatnika opodatkowana jest w miejscu siedziby usługobiorcy, lub też – jeśli wykonywana jest dla stałego miejsca prowadzenia działalności – w stałym miejscu prowadzenia działalności (art. 28b ustawy o VAT). Wyjątkiem są sytuacje, w których:nabywca jest polskim podatnikiem VAT, natomiast usługa w całości wykonywana jest poza terytorium Unii Europejskiej – wówczas przyjmuje się, że miejscem świadczenia jest terytorium znajdujące się poza Unią (art. 28f ust. 1a pkt 1 ustawy); jeżeli usługa transportu towarów jest wykonywana na rzecz podatnika z kraju trzeciego (spoza UE), ale transport w całości jest wykonywany na terytorium kraju, wówczas przyjmuje się, że miejscem świadczenia jest terytorium Polska firma wykonuje usługę transportu towarów z Polski do Rosji na zlecenie niemieckiego podatnika. Miejscem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Niemiec – siedziba Na zlecenie polskiego podatnika, krajowy przewoźnik transportuje towary z Ukrainy do Rosji. Usługa nie podlega opodatkowaniu w Polska firma transportowa na zlecenie rosyjskiego przedsiębiorcy przetransportowała towary z Poznania do Warszawy. Miejscem opodatkowania usługi jest terytorium towarów wykonywany na rzecz niepodatnika (bez względu na to, gdzie znajduje się miejsce zamieszkania nabywcy), opodatkowany jest zgodnie z art. 28f ust. 2 ustawy o VAT, tj. w miejscu, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości. Wyjątkiem są sytuacje, w których:transport towarów rozpoczynający się i kończący na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, wykonywany na rzecz niepodatnika jest opodatkowany w miejscu rozpoczęcia transportu towarów (art. 28f ust. 3 ustawy); w przypadku świadczenia, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 28a, usług międzynarodowego transportu towarów środkami transportu morskiego lub lotniczego – miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju (§ 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie VAT).Usług transportu pasażerów – miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości; zgodnie z bez względu na status podatkowy nabywcy. Usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne na rzecz podatnika – miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają( 28g Usług pomocniczych do usług transportowych oraz usług na ruchomym majątku rzeczowym – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane ( ustawy). Usług restauracyjnych i cateringowych – miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane(art. 28i ustawy).Wyjątek!Jeżeli usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Unii Europejskiej, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów (art. 28i krótkoterminowego wynajmu środków transportu – miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy (28j ustawy). Usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz osób prywatnych – miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (28k ustawy).Przykład Szwajcarska firma świadczy usługi elektroniczne dla osób niebędących podatnikami VAT zamieszkałych w różnych usługi elektroniczne świadczone są na rzecz osób fizycznych, które nie są podatnikami, a mają miejsce zamieszkania np. w Polsce, we Francji, w Niemczech i Portugalii, to zgodnie z art. 28k ustawy o VAT transakcje te będą opodatkowane odpowiednio w Polsce, we Francji, w Niemczech oraz Portugalii. W każdym z tych krajów usługodawca – podmiot ze Szwajcarii – powinien się zarejestrować lub skorzystać ze specjalnej procedury rozliczania VAT i zarejestrować się tylko w jednym z państw członkowskich niematerialne – świadczone są na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii, to podlegają opodatkowaniu w miejscu, gdzie nabywcy niebędący podatnikami posiadają siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28l ustawy).Przykład Polski przedsiębiorca sprzedał licencję na oprogramowanie na rzecz osoby fizycznej niebędącej podatnikiem, której miejsce zamieszkania znajduje się w Rosji. Polski podatnik, który wykonuje tego typu usługi, traktuje je jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce. Usług turystyki rozliczanych w systemie marży – miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej – stałe miejsce prowadzenia działalności albo zwykłe miejsce pobytu ( ustawy); status usługobiorcy nie ma znaczenia. Obowiązek podatkowy dla usług niepodlegających opodatkowaniu w PolsceMimo, iż transakcja nie jest opodatkowana na terytorium Polski, ważne jest również ustalenie momentu, w którym powstanie obowiązek podatkowy. Ustawodawca w art. 109 ust. 3a ustawy o VAT postanowił, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, o których mowa w art. 28b, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 19a i art. 19 ust. 19a i 19b ustawy określają moment powstania obowiązku podatkowego dla importu usług. Odpowiednie ich zastosowanie do świadczenia usług poza terytorium kraju oznacza, że obowiązek podatkowy dla usług, których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b (czyli dla usług świadczonych na rzecz podatników z innego państwa członkowskiego), powstaje z chwilą wykonania tych na poczet tych usług uiszczane będą zaliczki, to obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą ich zwrócić uwagę na usługi, za wykonanie których ustalane są terminy płatności lub rozliczeń jeszcze przed zakończeniem ich świadczenia. W takim przypadku, zgodnie z art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy, uznaje się, że usługa została wykonana z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia tych jeśli usługi świadczone są w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, a terminy płatności nie upływają w danym roku, usługi uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia tych usług (art. 19 ust. 19a pkt 2 ustawy).Przykład Polska firma przewozowa wykonała w dniu 6 stycznia 2013 r. usługę transportu towarów z Polski do Niemiec. Zleceniodawcą jest niemiecki podatnik. Termin płatności ustalono na 2 lutego 2013 podatkowy dla usług, do których stosuje się art. 28b, świadczonych na rzecz podatników podatku od wartości dodanej zobowiązanych do zapłaty podatku VAT, powstaje z chwilą wykonania usługi. Zatem obowiązek podatkowy powstał w tym przypadku 6 stycznia 2013 r. Tym samym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonaną przez skarżącego na terenie Polski i Niemiec, u którego wartość tej sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000,00 zł. Zatem w sytuacji, gdy wartość ww. sprzedaży, której dokonuje skarżący, przekroczy ^{Art. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika: 1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury: 1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, 2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. 2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie: a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego. 2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. 3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4; 3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14. 5. Faktura może nie zawierać: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12–14; 3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. 6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a. 7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub}

Obowiązek prowadzenia ewidencji VAT. Art. 109 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje, że podatnicy zobligowani są do prowadzenia ewidencji zawierającej m.in.: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz

JPK_V7M za grudzień 2022 r. przedsiębiorca powinien złożyć do 25 stycznia 2023 r. (art. 99 ust. 1 i art. 109 ust. 3b ustawy o VAT). Na potrzeby schematu rozliczenia przyjmuję, że JPK_V7M za grudzień 2022 r. został złożony 31 grudnia 2022 r., tj. w ostatnim dniu posiadania przez przedsiębiorcę statusu podatnika VAT czynnego. Z końcem kwietnia 2018 r. zostały wprowadzone przepisy nowej ustawy - Prawo przedsiębiorców, które regulują wiele sfer funkcjonowania firm. W ramach tych regulacji weszła tzw. działalność nierejestrowana. Prowadzenie takiej działalności z założenia wydaje się proste, gdyby jednak nie specyfika podatku VAT.

Wynika tak z art. 109 ust. 3d ustawy o VAT. W konsekwencji, w ewidencji VAT na bieżąco należy ujmować wszystkie faktury potwierdzające sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej, te wystawione dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak i te wystawione dla osób prywatnych.

Ewidencja VAT Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy mają obowiązek prowadzenia ewidencji VAT, która zawiera między innymi: kwoty określone w art. 90 ustawy; dane potrzebne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania; wysokość podatku należnego; kwoty podatku naliczonego, które obniżają kwotę podatku należnego

Rw5a.

jsx4f5yq1v.pages.dev/44

jsx4f5yq1v.pages.dev/4

jsx4f5yq1v.pages.dev/29

jsx4f5yq1v.pages.dev/19

jsx4f5yq1v.pages.dev/71

jsx4f5yq1v.pages.dev/99

jsx4f5yq1v.pages.dev/48

jsx4f5yq1v.pages.dev/89

art 109 ust 1 ustawy o vat